Dwóch takich... co malowali, czyli 120 obrazów na wystawie "Jacek i Rafał Malczewscy".

25 marca o godz. 18:00 swe podwoje otworzy Muzeum im. Jacka Malczewskiego, by zaprosić na wernisaż wystawy "Jacek i Rafał Malczewscy" poświęconej dokonaniom artystycznym radomianina Jacka Malczewskiego oraz jego syna Rafała. Wystawa stanowi wyborną i niezwykle pasjonującą okazję do zestawienia i niejako porównania twórczości Mistrza i Syna. To szansa obejrzenia aż 120 obrazów, w tym 72 obrazów Jacka i 48 obrazów Rafała Malczewskiego. Zgromadzono eksponaty z muzeów krakowskiego, katowickiego, a także z 17 kolekcji prywatnych. Wystawa jest przede wszystkim zadedykowana wieloletniemu mecenasowi radomskiego muzeum, czyli Krzysztofowi Malczewskiemu, wnukowi Jacka.

Jacek Malczewski - urodził się w Radomiu w 1854 roku w rodzinie szlacheckiej. To jeden z najważniejszych przedstawicieli symbolizmu przełomu XIX i XX wieku. Studiował pod czujnym okiem Jana Matejki na krakowskiej SSP, a także przez okres dwóch lat w Paryżu. W latach 80-tych XIX wieku bardzo często podróżował, odwiedzając Italię, Lwów, Podole, Monachium. Uczestniczył, wraz ze swym największym przyjacielem Karolem Lanckorońskim, w wyprawie archeologicznej do Azji Mniejszej. Po śmierci ojca w 1884 roku pojawia się w twórczości Malczewskiego powracający motyw śmierci. W roku 1892 na świat przychodzi jego syn Rafał. W latach 18941897 Malczewski zaczął tworzyć obrazy symbolistyczne. W 1897 r. wraz Teodorem Axentowiczem, Józefem Mehofferem oraz Stanisławem Wyspiańskim założył Towarzystwo Artystów Polskich "Sztuka". Od roku 1912 pełnił funkcję rektora krakowskiej ASP. Pierwsze lata I wojny światowej spędził w Wiedniu, skąd powrócił do Krakowa w 1916. Po 1918 w jego twórczości następuje okres rozrachunku z własnym życiem, to wtedy powstaje wzruszający cykl obrazów "Moje życie" oraz słynne autoportrety. W 1921 kończy współpracę z ASP, w tym samym roku otrzymuje Order Polonia Restituta IV klasy. Jubileusz 70-lecia życia i 50-lecia pracy malarskiej obchodził organizując wystawy swoich obrazów w Krakowie, Lwowie, Warszawie i Poznaniu. W latach 1923-26 mieszkał w dworku w Lusławicach, gdzie prowadził szkółkę malarską dla dzieci wiejskich. W tym czasie powstał tryptyk "Mój pogrzeb". Po śmierci w roku 1929 został pochowany w krakowskiej Krypcie Zasłużonych na Skałce.

Najsłynniejsze obrazy mistrza to:

• Śmierć Ellenai (1883 i ponownie 1907 r.)
• Wigilia na Syberii (1892)
• Melancholia (18901894)
• Błędne koło (18951897)
• Hamlet polski. Portret Aleksandra Wielopolskiego
• Zatruta studnia (1905)
• Autoportret w zbroi (1914)
• Portret mężczyzny na tle pejzażu (1920)

Cykl obrazów "Zatruta studnia" z lat 1905-1906. Cykl obrazów "Polonia" z lat 1914-1918. Znaczna kolekcja dzieł malarza (68 obrazów i szkiców oraz 18 rysunków i akwarel), obejmująca wszystkie okresy jego twórczości, znajduje się w Galerii Sztuki we Lwowie.

Był malarzem, który pozostawił po sobie najwięcej autoportretów. Najbardziej znane to "Autoportret w białym stroju" z 1914, "Autoportret w zbroi" z 1914, wcześniejszy "Autoportret z hiacyntem" z 1902 i wreszcie "Pożegnanie z pracownią" z 1913.

Rafał Malczewski - urodził się w 1892 roku w Krakowie. Syn wybitnego malarza Jacka Malczewskiego i Marii Gralewskiej. Był malarzem, rysownikiem, pisarzem i felietonistą, a także popularyzatorem Tatr i sportu. Studiował m. in. filozofię, achitekturę i agronomię, próbował swych sił również w malarstwie w atelier słynnego ojca. Swe prace prezentował na wystawach międzynarodowych. Malował głównie krajobrazy, a zwłaszcza senne stacyjki kolejowe, małe miasteczka, tatrzańskie hale, błotniste drogi, pejzaże fabryczne ze Śląska oraz portrety. Upraszczał kształty, celowo prymitywizował, co zbliżało jego styl do charakteru twórczości dziecięcej czy nieprofesjonalnej. Koloryt jego prac sprowadzony jest do kilku podstawowych barw o podobnym natężeniu, a faktura jest zazwyczaj gładka i lśniąca.

Serdecznie zapraszamy!