PREMIERA "Tęsknię za domem" - teatr szczery do bólu!
W piątek, 4 października 2024r., w Teatrze Powszechnym im. Jana Kochanowskiego w Radomiu odbyła się premiera "Tęsknię za domem" Radosława B. Maciąga.
Radosław Maciąg pochodzi z Pionek koło Radomia. Jest reżyserem i dramaturgiem, absolwentem Wydziału Reżyserii Dramatu Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie, laureatem tegorocznej Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej.
„Tęsknię za domem” podejmuje problematykę depresji, alkoholizmu i samotności, jednocześnie wyrażając potrzebę tworzenia miejsc bezpiecznych. Wykorzystując tradycyjną formę dialogu dramatycznego, autor konstruuje świat w oparciu o polifoniczność głosów. Przypomina, że realistyczna prezentacja rodzinnego spotkania pozwala ukazać różnorodne perspektywy egzystencji. Dramat pokazuje złożoność relacji rodzinnych naznaczonych tradycją i ciężarem historii, skutki transformacji, awansu społecznego, braku perspektyw, zerwania ciągłości relacji, wstydu i budowania alternatywnych tożsamości. Nad wszystkim, co nas dzieli, autor tworzy przestrzeń możliwego porozumienia" - Tak argumentowała w uzasadnieniu Ewa Hevelke, przewodnicząca kapituły konkursowej Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej.
Widzowie w Radomiu, mogli ostatnio przekonać się, jak trafne i zasłużone było to wyróżnienie!
Wspaniały, poruszający spektakl. Teatr szczery do bólu. Emocje, które na długo pozostają w pamięci. Dziwne uczucia. Snujące się myśli; Czy śmiech, który pojawia się na widowni jest na miejscu? Skąd się bierze? Dlaczego tak szybko ustaje? Czy to śmiech przez łzy? Czy łzy przez śmiech? I ta przeszywająca salę cisza, mrok, pustka...
Jakże świetnie rozpisane dialogi! Trzymająca w napięciu akcja.
Właściwie to ciągłe napięcie! Od pierwszej sekundy. W pociągu, w głośnych myślach zmierzających w stronę rodzinnego domu. We wnętrzach, które pamiętają lata 90 - te, choć akacja dzieje się współcześnie. W rodzinie z post - robotniczego miasta, która próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości.
Mistrzowskie rozdanie ról! Mistrzowska gra aktorska!
Izabela Brejtkop - mama, Iwona Pieniążek - babcia, Natalia Samojlik - Elka, Piotr Kondrat - tata, Filip Łannik - Maciej, Mateusz Paluch - Sylwek. Jakże autentyczni! Nie sposób oderwać od nich wzroku. Ich uszy i dekolty czerwienią się od kłótni i emocji. Twarze bledną od strachu. Gardła zdzierają się od krzyku. Tu każdy dźwięk, każda cisza ma znaczenie. Czy po tak wspaniale, szczerze zagranej sztuce można następnego wieczoru dać z siebie tyle? Raz jeszcze? To przecież wszystko dopiero się zaczęło, a tyle dobra się już wylało!
Koncepcja i reżyseria - Radosław B. Maciąg. Gratuluję i podziwiam! Scenografia, światło, kostiumy - Dominika Nikiel - Kobieto, jakbyś przez chwilę siedziała na każdym miejscu widowni! Dla każdego byłaś hojna. Te wszystkie zakamarki i szczegóły! Ruch sceniczny - Karolina Rentflejsz. Opracowanie muzyczne - Tomasz Kucharczyk. Wokal - Natalia Samojlik. Inspicjentka - Magdalena Buka Boduła. Dyrekcja Teatru Powszechnego im. Jana Kochanowskiego w Radomiu, o którym teraz będzie tak głośno!!! - Małgorzata Maria Potocka. I wszyscy, których nie widać, a którzy przyczynili się do tego sukcesu! - To naprawdę Wam się udało! Idźcie po więcej! Bo Wam się należy!
Taki teatr kocham. Taki podziwiam. Za takim teatrem tęsknię!!!
Zdjęcie i tekst:
Małgorzata Ziewiecka
